دوستدار دیلم

در مسیر روزانه ترددم در خیابان شاهد اذین بندی سر در ادارات به مناسبت هفته دفاع مقدس بودم. افرادی که بیشترشان از سر اسقاط تکلیف فعالیتی می کنند تا که شاید مدیر مربوطه اشان به کم کاری! در خصوص بزرگداشت دفاع مقدس متهم نشود.ابتدا خود من سپس این دست افراد اگر صرفا برای اسقاط تکلیف کار می کنند و به ترتیب مدیران پایه و میانی و ارشد اگر در حفظ ارزشها سهل انگاری می کنیم باید خجالت زده رزمندگان و شهدایی باشیم که با اخلاص و بذل جان و گذشتن از سلامتی خود از این کشور و ارمانهای ان حفاظت کردند.

راستی ان مدیری که به دلیل بی تدبیریش فرد یا افرادی از جامعه در تنگنا و مضیقه قرار می گیرند نباید خجالت زده شهدا و مردم باشد.نماینده مجلسی که با وانمود کردن تقیدش به ارزشها از مردم رای گرفته و امروز برای رسیدن هم باند و هم سلکش به مقام و منصب از هیچ خلافی اجتناب نمی کند در زمره خجالت زده ها نیست؟راستی ما را چه شده که دم از شهدا می زنیم اما مرام و مشی ما فراتر از قاتلان شهدا نیست. نیرنگ و خدعه و فرصت طلبی زرنگی و موقعیت شناسی نام گرفته و هرکس برای دست یافتن به پول و مقام و شهرت ابایی در بکار بردن بدترین شیوه ها ندارد.ما امروز خجالت زده هایی هستیم که بازتاب اعمالمان عرصه را حتی بر خودمان تنگ کرده است. پول داریم اما خبری از برکت در کارمان نیست. مقام به دست می اوریم اما اسایش و طمانینه نداریم.بجای اینکه دوربین برداریم و بخواهیم خجالت زده ها را رصد کنیم نگاهی اجمالی به رفتار و منش خود داشته باشیم و در مقابل وجدانمان کارهای خود را ارزیابی نماییم.فراموش نکنیم که اگر شهیدان را فراموش کردیم خدا نیز ما را فراموش می کند.واقعیت تلخی است اما باید پذیرفت که در این وانفسا فاصله گفتار تا کردارمان ان قدر گسترده شده که با هیچ تونل و پلی نمی توانیم انها را به هم نزدیک سازیم.انهایی که یادشان رفته شعار انقلاب چه بوده و امروز سرمست از قدرت می تازند لحظه ای به خود ایند نکند انها گوی سبقت را در خجالت زدگی از دیگران ربوده باشند.هنوز فرصت باقیست می توان جبران کرد. دعا کنیم تا عاقبت بخیر شویم