دوستدار دیلم

با نام و یاد خدای بزرگ و مهربان

اگر با دیده تامل و تعمق در اموزه ای دینی و متون فارسی جستاری داشته باشیم در خواهیم یافت که تاکید زیادی بر اعتدال شده است.متاسفانه با وجود داشتن این پیشینه نظری در اغلب برهه ها شاهد بروز رفتارهای افراطی یا تفریطی در این اب و خاک بوده ایم ؛ ناگفته پیداست که این مورد تنها مختص دهه های اخیر نیست اما چون موضوع بحث بناچار باید با ارایه مصادیق همراه باشد چاره ای جز پرداختن به برخی نمونه ها نداریم

در عنوان یادداشت با دستکاری در شعر شاعر آورده ام که " اگر در دیده مسئول نشینی بجز از خوبی کارها نبینی" این امر متاسفانه مبین شیوه متداول بسیاری از مسئولان است. اگر تورقی در صفحات روزنامه ها و نشریات سه دهه اخیر داشته باشیم مسئولان همواره از اقدامات حوزه کاری خود دفاع کرده و به اصطلاح منادی امن بودن شهر بوده اند از اتفاق همین افراد در بیشتر مواقع پس از پایان مسئولیتشان به منتقدین سرسخت شرایط و اوضاع تبدیل می شوند. مسئولی را من و شما سراغ داریم که در نیمه اول دهه 70 بر مسند بود و در همان زمان تورم ساعتی در کشور صدای مردم را در اورده بود. نزول ارزش پول ملی از زمان ایشان اوج گرفت اما امروز به انتقاد از شرایط اقتصادی می پردازد و از حق مردم برای برخورداری از زندگی بهتر سخن می راند.یادمان نرفته که در ان سالها میزان افزایش حقوق کارمندان بسیار اندک بود.

نمونه دیگر ان از قطار پیاده شدگان دولت نهم و دهم است وزرای محترمی که پس از طرد شدن از قدرت سعی دارند خود را حامی مردم وانمود کنند. همین اقایان در زمان مسئولیتشان از عملکرد خود و دستگاه متبوعشان صدردصد دفاع می کردند و همه چیز را بر وفق مراد می نمایتندند اما امروز...؟

چرا انصاف را که نیمی از ایمان خوانده شده در نظر نمی گیریم. یکی از راههای افزایش سرمایه اجتماعی که متاسفانه در کشورمان رو به افول است بیان واقعیات و پرهیز از سوگیری بی جعت می باشد

مسئولان بگویند و بپذیرند که شماری از مشکلات به دلیل ضعف مدیریت انها و ناکارامدی مجموعه تحت نظرشان است و منتقدان اذعان کنند که در این سه دهه با وصف همه افت و خیزها و موانع و تنگناها اقدامات مثبت ارزنده کم نظیری در سطوح مختلف به اجرا در آمده است اما جا برای کار و رفع معضلات و مشکلات عدیده مردم بسیار است

در باور نگارنده تن دادن به چنین منش و روشی هم به اصول و ارزشها نزدیک است و هم خود نوعی اصلاح طلبی واقعی و مانا محسوب می شود.